Old Fisher
jun 13, 2024
Geen reacties
Menu
Lester is een man van de wereld. Een boomer met hoge verwachtingen. En hoewel ze soms niet ingelost worden, blijft hij dromen. Zijn recente afwijzing als columnist bij Dag Allemaal viel hem zwaar. Bij Kontent Magazine vertelt hij zijn zielenroersel en laat hij zijn lief en leed de vrije teugel. Want iemand moet het hart onder de riem steken.
‘Wij zijn met vakantie!’. Die boodschap wil ik op mijn voicemail nalaten. Het liefst van al met wat Mexicaanse bossanova muziek op de achtergrond om de harde thuiswerkers op het hart te drukken dat wij het beter hebben dan zij. Nee, verkneukelen in andermans miserie, dat mag niet. Maar op reis wel. Dan is het jouw beurt. Dan is het eindelijk aan jou om te genieten van de stierenkloten in het zuiden of de rendierpenis in het noorden. Tegenwoordig kan je alles kiezen wat je wil. Ga je voor een all-in zodat je gewoon lobotomie-gewijs je vakantie kan ondergaan, of ben je eerder een planner die kickt op wat er achter elke hoek loert en dagelijks van Airbnb wisselt. De mix is natuurlijk het beste. Maar die bestaat niet.
Zoals het een goede huisvader betaamt, kan ik op dit moment enkel dromen van een Covid-vrije vakantie. Eentje waar je geen 7 qr-codes tevoorschijn moet toveren om anderhalve meter douane te passeren. Nog zoiets: al die controle. Controle aan de douane, controle door de overheid, controle door de vrouw en zelfs controle door de kinderen. Vanaf wanneer ze de gezegende leeftijd van 3 halen, spellen die mormels je al de les. Zonder dat je het doorhebt, want ‘ze zien er toch zo lief uit, meneer’.
Het leven is vrijheid en daar kies je niet zelf voor.
Reizen zet de ruitenwissers op je ogen aan. Wat wazig was wordt weer werkelijkheid.
Natuurlijk nemen we ondertussen alweer de vlieger, maar geef toe, het is toch anders sinds die pandemie de pan uitswingt. Al die vreemde blikken boven die zelf gepimpte maskers. Het zweterige aanschuiven bij het ochtendbuffet terwijl je, in tegengestelde richting, om je vierde croissant slalomt. Wij Belgen zijn echter al tevreden met de zon op ons bolleke en de dagelijkse aangelengde mojito. Kuddebeesten zijn we. Een beetje individualistisch, maar als het er op aankomt, staan we er voor elkaar. Ook op reis. Want wie voelt zich niet geroepen wanneer we een Vlaams dialect in de verte horen schallen. Alsof het je directe buren zijn uit de speelstraat steken we van wal en geven we van jetje. Vrienden voor het leven. Een leven dat een week duurt. Want op vakantie is niets echt, enkel de herinneringen. Beeld je dat scenario maar eens in in België: je staat in de wachtrij aan de kassa van de Lidl en plots barst je spontaniteit uit haar voegen en vertel je je levensloop aan net dezelfde persoon. Die kijkt je nu met grote ogen aan alsof je hem of haar gaat beroven.
Maar ik wijk af. Vakantie zal het zijn. Een positief woord met veel klinkers. Ik heb drie dochters en ik denk er sterk aan om mijn vierde ‘Vakantie’ te noemen. Op die manier wordt ze de préféré van het gezin en verschijnt er altijd een TUI smile (geen sluikreclame) op ons gezicht. Vakantie is altijd plezierig en Vakantie gaat altijd op tijd naar school.
Iedereen heeft op dit moment nood om er eens uit te zijn. Ik ga het C-woord niet herhalen maar al meer dan twee jaar voelt alles aan als een permanente lockdown. Hoewel er veel mag, ademen we trager, praten we stiller, denken we het onze en ontstaan er sluimerend vetes tussen vrienden en familie, vaxers en antivaxers. Het is mooi geweest dat lelijke huishouden. Het wordt tijd dat we ons weer ons voelen en allemaal, in dezelfde boot, op vakantie gaan. Want wie is er sterker dan een pandemie, een oorlog, een zondvloed… Wij, de mensen. Sinds mensenheugenis liggen we met elkaar overhoop maar God wat kan het mooi zijn wanneer we de armen in elkaar haken. Wat een front, wat een familie, wat een kracht. Neem het van mij aan: als de overheid iedereen een gratis reis zou beloven ter waarde van 500 euro zou iedereen gelukkig zijn. Geen overheidssteun of uitkeringen, geen mondkap kapperij en vooral geen geleuter. Want menslief, we kunnen er wat van op die sociale media. Je zou voor minder je koffers willen pakken.
Ik raad het iedereen aan, dat reizen. Het geeft inzicht en doet je stilstaan bij het walgelijk snelle leven. Batterijen worden opgeladen. Stress verdwijnt (je bent kinderloos) of neemt toe (je hebt kinderen). Geliefden vinden elkaar opnieuw of de een laat de ander achter ter plaatse. Je bent klaar voor die nieuwe job en belt je baas om 3u ‘s nachts vanuit taverne St-Andrews en zegt hem dat hij vierkant je kl… ach, je weet wel. Reizen zet de ruitenwissers op je ogen aan. Wat wazig was wordt weer werkelijkheid. En dan is er nog het niksen. Het zalige nietsdoen. Uiteindelijk wil iedereen rust. Zelfs de hevigste fuifbeesten willen uiteindelijk alleen maar rust. Quality time met jezelf. Al is het tien minuten. Of je nu Rihanna, Koning Filip of Pico Coppens heet: uiteindelijk streeft iedereen naar dat me-momentje op de strandstoel. Snoozend en reeds denkend aan de volgende uitstap waar iedereen je met rust laat.
Weet je wat het allerleukste is aan vakantie?
Thuiskomen.
