Menu
Als je even niet met je ogen knippert, maak je kans om haar voorbij te zien zoeven. We hebben het over Ann-Sophie De Clercq of het Duracell konijn, zoals haar personeel haar noemt. Een frisse wind die door Lievegem en omstreken waait, want zo rap raast ze dagelijks door haar winkel. U bent er zeker al geweest en u vroeg zich dan ook waarschijnlijk af of die speciale, gouden paaseieren met bloemetjesmotief dit jaar de rekken zouden vullen. Negen kansen op tien weet Ann-Sophie het antwoord. Én uw voornaam. Want achter die grote lach, zit een nog grotere ondernemersvrouw.
Ze heeft dat ondernemersbloed van geen vreemde. Inwoners van Meetjesland weten dat haar ouders goed boeren, maar échte locals weten dat goed boeren het resultaat is van hard labeur en dat nederigheid hen nog steeds siert. Dat is zeker het geval bij Ann-Sophie. Naast haar ouders, zijn haar broer en haar vriend ook twee strevers van formaat. Haar appeltje voor de dorst heeft ze wel degelijk verdiend en waarschijnlijk zelf opgeblonken. Want de gerante heeft geen schrik om haar handen uit de mouwen te steken. Haar personeel zijn haar vrienden, dat zie je, dat voel je. Er heerst een uitgelaten sfeer en stress is er quasi onbestaande. Omdat zelfstoef niet in haar boekje staat en dit meestal weggelegd is voor deelnemers van Temptation Island, zijn we op zoek gegaan naar lovende woorden van het personeel. In onderstaande video zie je wat zij van hun bazin denken.
Onze opzet bestaat eruit om de mensen dichter bij elkaar te brengen. Consument ontmoet ondernemer. Zo krijgt iedereen een gezicht. Wij trokken onze shopping shoes aan en stelden enkele rake vragen aan mejuffer De Clercq terwijl we de kar vulden. Het was de enige manier om haar bij te houden. Niet knipperen met die ogen!
Worden jullie uitgedaagd door jullie ouders?
Mijn ouders hebben ons altijd geleerd dat je het enkel ver schopt wanneer je hard werkt. Niets wordt zomaar in de schoot geworpen. Als ik bij mijn grootmoeder langsga is haar eerste vraag niet hoe ‘Hoe gaat het met je?’, maar ‘Heb je goed verkocht deze week?‘. Mijn moeder zegt soms dat ik teveel werk, maar ik ben er zeker van dat ze zichzelf in mij herkent en me daarom wil behoeden voor die overdrive. Laat ons zeggen dat de appel niet ver van de boom valt.
Waar haal je die eeuwige energie vandaan? Word je zo wakker?
Eens de wekker afgaat, begint mijn dag op dezelfde energieke manier als ik ben gaan slapen. Ik spring uit bed en heb altijd zin om mijn dag te kickstarten! Mijn bijnaam Duracell is niet gestolen en in de winkel zal je me altijd voorbij zien spurten. Niets leuker dan een job die je echt graag doet, zo hoef je geen dag te werken in je leven. Ik hou van dat snelle ritme en die onverwachte uitdagingen. Na sluitingsuur ga ik ook nog – een paar keer per week – hardlopen. Dit zorgt dat ik mijn hoofd kan leegmaken en thuis de knop volledig kan omdraaien.
Je broer heeft tot zijn 16 voor Delhaize gewerkt, dan sloeg hij een andere weg in. Was het voorbestemd dat jij de winkel ging overnemen?
Mijn ouders hebben ons nooit in een richting geduwd, maar ik wist al vroeg dat ik dit wou doen. Recent vond ik een vriendenboek terug van mij toen ik 10 jaar was. Daarin stond de vraag: “Wat wil je graag worden?”. Mijn antwoord: “Ik wil de winkel van mijn mama en papa overnemen.” En zo geschiedde. Van kindsbeen stond ik samen met hen om 6u klaar om te vertrekken naar de winkel. Brochetten steken en balletjes draaien in de slagerij, dat deed ik graag. Mijn vader is enorm blij dat ik de zaak wil verder zetten. Mijn broer is meer gepassioneerd door de horeca.
Wat is je levensmotto?
“If you can dream it, you can do it”
Waarin verschil je van je broer? Ga je ooit nog samenwerken?
Ik bel hem bijna dagelijks, er is niemand die me beter kent dan hij. Ik denk dat we enorm verschillen als persoon. Mijn broer is mijn beste vriend, maar we staan op sommige vlakken lijnrecht tegenover elkaar. Ik ben altijd opgejaagd. Een echte wervelwind. Mijn broer is de rust zelve. Hij kan genieten van een reisje aan het strand, terwijl ik waarschijnlijk al het hele gebied al lopend uitgekamd heb. Samenwerken zou lukken, maar ik ben te bang dat er eventuele frustraties zouden ontstaan waardoor onze band zou vertroebelen. Dat zou ik mezelf nooit vergeven.
Drie jaar geleden hadden jullie al met een crisis, een brand, te maken. Is je aanpak sindsdien gewijzigd? Jullie zijn nu ook opnieuw aan het renoveren.
3 jaar geleden was voor mij een enorm keerpunt, zowel op professioneel vlak als persoonlijk. Een paar dagen voor de brand is mijn vader geopereerd aan kanker. Op zo’n moment wil je bij je vader zijn, maar dit was voor ons niet aan de orde. Ik heb tijdens die periode zeer nauw samengewerkt met mijn moeder. Toen zag ik dat crisismanagement echt haar ding is. Net als haar ben ik een doorzetter. Het bewijs is er: de winkel was na 18 dagen terug open. Iets wat iedereen onmogelijk achtte. Mijn moeder heeft me geleerd harder te worden en van tijd tot tijd eens op tafel te kloppen.
Ik neem aan dat je ultieme droom niet is gaan liggen op het strand van Hawaï. Wat is je ultieme wens? Zowel privé als professioneel.
Mijn ultieme wens is en zal altijd blijven dat mijn meest dierbare personen gezond en gelukkig mogen zijn en blijven. Dit lijkt een standaard antwoord, maar het is daarom niet minder waar. Mijn schoonmama heeft borstkanker gekregen en amper een jaar later was mijn vader plots ook kankerpatiënt. Opeens stond ik daar: de controlefreak, machteloos. Ik ben ambitieus en hoop het ver te brengen in het leven op professioneel vlak, maar als je zo’n nieuws krijgt zakt plots de hele wereld onder je voeten.
Op professioneel vlak ga ik zo goed als niets uit de weg en kick ik op uitdagingen. Ik heb een fantastische vriend die ook enorm veel ambitie heeft en uit hetzelfde hout gesneden is. Wat er ook op mijn pad ligt: ik doe alles samen met hem.
Je bent een goede tandem samen met je vriend. Hoe vullen jullie elkaar aan?
Ik mag mij enorm gelukkig prijzen met een vriend zoals Gilles, hij heeft zelf enorm veel ambitie en is al 6 jaar mijn grootste steun. Hij zit ondertussen ook een kleine 2 jaar in de zaak en doet het zo goed. Daarnaast is hij, samen met mijn broer Guyllian, begonnen met de opstart van Ono.
We moeten onszelf wel van tijd tot tijd eens terugtrekken, want we hebben beide geen limieten. Elke dag samenwerken, is voor velen niet evident, maar voor mij is het zoals werken met je beste vriend. Ik ben praktisch opgevoed ín Delhaize, Gilles heeft alles vanaf nul moeten leren.
Het is geweten dat je een nauwe, persoonlijke band hebt met je medewerkers. Hoe hou je die autoriteit als bazin dan vast?
We werken alle dagen samen, onze medewerkers zijn meer in de winkel dan thuis, ik hoop dan ook dat ze hun job oprecht graagdoen. Het is een hecht en leuk team, dus een plezier om mee samen te werken. Sommigen hebben mij zien opgroeien en zien evolueren van klein meisje naar jonge dame. Daar zetten we ook op in: loyaliteit. Wie het goed heeft, blijft. Ik sta heel dicht bij mijn personeel en dat is een grote troef. Voor beide partijen. We zijn hier om samen de winkel naar een hoger niveau te tillen en de klant gelukkig te maken.
Wat onderscheidt een Delhaize van de andere supermarkten?
Ik denk dat Delhaize nog steeds er alles aandoet om klanten een warm en gezellig winkelgevoel te geven. Vandaar het warme interieur. Onze producten moeten ook kakelvers zijn, dat is onze dada. Mijn vader gaat nog steeds naar de vroegmarkt om de beste aardbeien. Desondanks het grootse imago van Delhaize, is onze aanpak toch heel persoonlijk en artisanaal. Dat onderscheidt ons van de andere ketens.
Het Konijn van Lievegem stapt heus wat af per dag. Tussen de honderden telefoons heeft ze ook nog tijd om u te groeten met die eeuwige glimlach.
